Wat de drie componenten van zelfcompassie zijn kunnen we ontdekken door eerst te onderzoeken wat compassie voor anderen inhoudt
Kristin Neff geeft onderstaand voorbeeld van compassie
Stel, je loopt in een drukke straat, aan de kant van de weg zit een vrouw op de grond in gehavende kleren. Wat maakt dat je mededogen met haar hebt?
- Je moet haar opmerken en zien dat ze lijdt.
- Het is nodig dat je hart op haar reageert, je geeft om haar lijden.
- En er is mededogen, geen medelijden; als we ons beseffen dat we allebei mens zijn en dus allebei lijden kennen. In andere omstandigheden hadden dit mijn omstandigheden kunnen zijn.
Drie componenten van zelfcompassie
Aan de hand van dit voorbeeld komt zij tot drie componenten van zelfcompassie.
I. Zelf-vriendelijkheid i.p.v. onszelf veroordelen
We zijn vriendelijk naar onszelf in plaats van onszelf te veroordelen. Zorg en begrip in plaats van hardheid. En een verzachtende en troostende houding. Er is een actief verzachten, geruststellen en zorgen voor onszelf wanneer we lijden.
II. Gedeelde menselijke ervaring i.p.v. onszelf isoleren
Het tweede component is dat we herkennen dat ons lijden onderdeel is van de grotere ervaring van mens-zijn. Als we falen of als we worden afgewezen kan het voelen alsof er iets mis is gegaan, ‘Dit hoort niet te gebeuren’. We voelen ons hierdoor geïsoleerd, dat brengt nog meer lijden. Met zelfcompassie, weet je dat lijden onderdeel is van het leven – iedereen kent onvolmaaktheid en lijden. Een moment van lijden wordt dan een kans om je verbonden te voelen met anderen.
III. Mindfulness tegenover over-identificeren
Mindfulness helpt ons pijnlijke gevoelens toe te laten, om ons hart voor onszelf te openen. En om dit evenwichtig te doen. We rennen niet weg en we wentelen ons ook niet in ons lijden.
Met zelfcompassie pauzeren we om
onszelf de zorg te geven die we nodig hebben
